Wawrzyniec z Przasnysza

---

Życiorys

Pochodził z rodziny mieszczańskiej. W trakcie swojej edukacji studiował na Akademii Krakowskiej, gdzie prawdopodobnie w 1533 roku uzyskał tytuł bakałarza. Na uniwersytecie zainteresował się nowymi ideami religijnymi, które głosił Jakub z Iłży, jeden z pierwszych propagatorów luteranizmu w Polsce.

W 1545 roku uzyskał dzięki poparciu Mikołaja Radziwiłła Czarnego tytuł kaznodziei królewskiego na dworze w Wilnie. Wawrzyniec dobrze znał Pismo Święte, a jego doskonała wymowa z pewnością przyciągała uwagę słuchaczy. Niemniej jednak, jego kłótliwe usposobienie spowodowało, że nadano mu przydomek Discordia.

W 1547 roku synod łęczycki uznał go za heretyka, co doprowadziło do jego zwolnienia z zajmowanych stanowisk oraz wydalenia z dworu królewskiego. Po tym incydencie, Wawrzyniec zatrzymał się na pewien czas w Grzebsku, a następnie przeniósł się do Prus Królewskich. Kiedy został zmuszony do opuszczenia swojego probostwa, powrócił i związał się z ruchem reformatorskim w Wielkopolsce, a później również na Podlasiu oraz w Małopolsce.

W 1556 roku głosił kazania w Wieliczce, a jego zaangażowanie w ruch reformacyjny doprowadziło do objęcia przez niego stanowiska ministra. Poświęcił się również pracy pisarskiej, a w 1559 roku opublikował dzieło zatytułowane O urzędzie zwierzchności i Naukę o prawdziwej i fałszywej pokucie z Pisma św. i doktorskiego wiernie zebrana przez Wawrzyńca z Przasznisza, sługę słowa bożego. Ostatni raz wystąpił w charakterze ministra na synodzie włodzisławskim w październiku 1566 roku.

---

Oceń: Wawrzyniec z Przasnysza

---