Paweł Simplicjan, znany również jako Symplicjan, to postać o znaczącym wkładzie w polską literaturę i teologię. Urodził się około 1577 roku w Przasnyszu, a swoje życie zakończył w 1646 roku w Pułtusku, gdzie w pełni zaangażował się w działalność duszpasterską.
Jako ksiądz i teolog, Paweł Simplicjan już w 1601 roku pełnił posługę kapłańską. Na początku swojej drogi duchowej spędził okres w Krakowie, jednak wkrótce osiedlił się w Pułtusku. To w tym mieście zyskał miano spowiednika zakonnic oraz altarysty w lokalnej kolegiacie, co pozwoliło mu intensywnie angażować się w życie religijne wspólnoty.
Jego twórczość literacka charakteryzuje się głębokim przekazem, wypełniona jest obrazami agonii, śmierci i rozkładu. Najważniejsze dzieła, które powstały w czasie jego twórczości, obejmują:
- Szafarnia obroków duchownych (prawdopodobnie z 1599),
- Manelle Duchowne albo Porządek żywota Chrześcijańskiego... (1601),
- O dobrej i szczęśliwej śmierci (1608),
- Perła droga, to jest Żywot chrześcijański... (1611),
- Środki zbawienne do życia pobożnego i wiersz o różnicy życia światowego (1645),
- Wizerunek człowieka umierającego.
Te utwory nie tylko dokumentują jego rozważania na tematy teologiczne, ale także odzwierciedlają głęboką refleksję nad kwestią życia i śmierci, pokazując, jak ważna była dla niego duchowość i moralność.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Wawrzyniec z Przasnysza | Andrzej Kobyliński (duchowny) | Jan Radomski (duchowny) | Walery PłoskiewiczOceń: Paweł Simplicjan