Andrzej Bieńkowski, znany również pod pseudonimami „Turowicz” oraz „Lis”, przyszedł na świat 30 listopada 1891 roku w Przasnyszu, gdzie także spędził swoje ostatnie dni, bowiem zmarł w 1964 roku w tym samym mieście.
Był osobą związaną z rolnictwem, jednak jego życie było naznaczone również chwalebnymi kartami historii. Wiele lat poświęcił na służbę wojskową, uczestnicząc w wojnie polsko-bolszewickiej, gdzie jako podoficer Wojska Polskiego wykazał się nie lada odwagą oraz determinacją.
W zbrojnych strukturach podziemia, Bieńkowski był członkiem ZWZ-AK, co ponownie podkreśla jego patriotyzm oraz zaangażowanie w walkę o wolność Polski. W uznaniu jego zasług, został odznaczony krzyżem Virtuti Militari, co świadczy o jego heroicznych czynach oraz poświęceniu dla narodu.
Życiorys
Andrzej Bieńkowski urodził się w rodzinie zajmującej się rolnictwem, jako syn Feliksa Bieńkowskiego i Katarzyny z Niksów. Miał brata Leopolda oraz był stryjkiem Zygmunta Witymira. W swojej młodości uczęszczał do szkoły powszechnej, skąd został relegowany w wyniku udziału w strajku. Od 1912 roku rozpoczął służbę w armii rosyjskiej, a w 1917 roku trafił do I Korpusu Polskiego.
W 1918 roku dołączył do Polskiej Siły Zbrojnej, a już w listopadzie tego samego roku został przyjęty do Wojska Polskiego, zostając przydzielonym do III batalionu 9 pułku piechoty Legionów. W trakcie swoich działań wojennych brał udział w walkach na Froncie Ukraińskim oraz podczas wojny z bolszewikami, gdzie awansował do stopnia sierżanta sztabowego. Wyróżnił się „przytomnością umysłu i odwagą” podczas nocnego wypadku na Nowoaleksandrowsk nad Dźwiną, który miał miejsce w dniach 2-3 grudnia 1919, mimo że podczas tych walk niejednokrotnie odniósł rany.
Po zakończeniu działań wojennych, Bieńkowski wrócił do rodzinnego gospodarstwa rolnego, gdzie prowadził życie wiejskiego gospodarza. W czasie września 1939 roku brał aktywny udział w obronie Warszawy. W okresie okupacji Niemieckiej działał w strukturach ZWZ-AK, pełniąc funkcję komendanta Ośrodka Przasnysz Nr 1, znanego pod kryptonimem „Reduta”, który należał do Obwodu Przasnysz pod Inspektoratem Przasnysz AK. W czasie okupacji angażował się w pomoc lokalnej ludności żydowskiej.
Był żonaty ze Stefanią Wróblewską, z którą miał córki Helenę oraz Janinę. Niestety, troje z jego dzieci zmarło w dzieciństwie. Andrzej Bieńkowski zmarł w Przasnyszu, gdzie został pochowany na cmentarzu parafialnym.
Przypisy
- Drwęcki 1992, s. 70.
- Szatner 1928, s. 39.
- Szatner 1928, s. 16.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 21 z 28.05.1921 r., s. 991.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Zenobia Jelińska | Krzysztof Motacki | Zenon KiembrowskiOceń: Andrzej Bieńkowski (żołnierz)